Πολλά
χρόνια πριν, λίγες μέρες πριν το Πάσχα,
είδα την διάσημη βραβευμένη ταινία
‘Μπεν Χουρ’, με πρωταγωνιστή τον
Τσάρλτον Ήστον, για πρώτη φορά. Η ταινία
βασίστηκε σε ένα βιβλίο του Λιου Γουάλας.
Καθώς ήμουν πιτσιρίκι τα μόνα πράγματα
που κράτησα από την ταινία ήταν α) ότι
ο Ήστον ήταν αναμφίβολα κούκλος β) όταν
οι λέξεις φαίνεται να μην φέρνουν
αποτέλεσμα, ένα ‘σπαθί’ θα κάνει την
δουλειά!
Η
ιστορία περιληπτικά έχει ως εξής: Ένας
νεαρός κύριος που ονομάζεται Μπεν Χουρ
περνάει μια ευτυχισμένη ζωή με την
μητέρα και την αδελφή του. Είναι
ερωτευμένος με μία από τις σκλάβες του.
Παρόλο που την ελευθερώνει δεν μπορεί
να την παντρευτεί γιατί η κοπέλα έχει
υποσχεθεί να παντρευτεί κάποιον άλλο.
Η μοίρα γυρνάει τον τροχό και ένα ατύχημα
σε συνδυασμό με τα πολιτικά συμφέροντα
του κυβερνήτη της περιοχής στέλνουν
τον Μπεν Χουρ σαν σκλάβο στις γαλέρες
και την οικογένεια του στην φυλακή. Κατά
την διάρκεια του ταξιδιού για τις γαλέρες
κοντεύει να πεθάνει από την δίψα αλλά
ένας ξυλουργός (που υποτίθεται ότι είναι
ο Ιησούς) του δίνει νερό και έτσι
επιβιώνει.
Μετά
από λίγα χρόνια σκλαβιάς σε μία Ρωμαϊκή
γαλέρα, κατά την διάρκεια μιας μάχης,
σώζει τον Αρρίους έναν Ρωμαίο αξιωματικό.
Αυτός τον ελευθερώνει και τον παίρνει
μαζί του στην Ρώμη όπου τον υιοθετεί
τον Μπεν σαν παιδί του και τον εκπαιδεύει
σαν αρματηλάτη, ένα πεδίο στο οποίο
διαπρέπει και έτσι στέφεται ο καλύτερος
αρματηλάτης στην Ρώμη!
Όμως
λαχταρά να ξαναβρεθεί στο σπίτι του για
να βρει την οικογένεια του και να πάρει
εκδίκηση για όσα αυτός και η οικογένεια
του αναγκάστηκαν να περάσουν κι έτσι
παίρνει τον δρόμο της επιστροφής. Κατά
την διάρκεια του ταξιδιού του συναντάει
τον Μπαλτάζαρ, έναν σοφό αστρολόγο. Ήταν
ένας από αυτούς που είχαν ακολουθήσει
το φωτεινό αστέρι για να βρει τον
νεογέννητο Ιησού. Εκείνο το διάστημα
ωστόσο επέστρεφε μετά από πολλά χρόνια
στην περιοχή για να ακούσει την διδασκαλία
Του. Επίσης γνωρίζει και έναν Άραβα
σεΐχη ο οποίος είναι παθιασμένος με
τους αγώνες αρματοδρομίας και φυσικά
τα αγαπημένα του αραβικά άλογα, τα οποία
είχε ονομάσει : Αντάρες, Αλντεμπαράν,
Αλτέρ και Ρίγκελ!
Φτάνει
στο σπίτι του και ανακαλύπτει ότι η
οικογένεια του λείπει . Του λένε ότι
έχουν πεθάνει – ενώ στην πραγματικότητα
έχουν κολλήσει λέπρα. Το κορίτσι που
κάποτε αγάπησε είναι ακόμα εκεί και τον
περιμένει υπομονετικά. Όμως η επιθυμία
του να εκδικηθεί είναι μεγαλύτερη της
αγάπης και πάνω από οτιδήποτε άλλο.
Ρισκάρει και πάλι την ζωή του και προκαλεί
τον εχθρό του σε έναν αγώνα αρματοδρομίας.
Κερδίζει, ο εχθρός του πεθαίνει. Αλλά
δεν μπορεί να βρει γαλήνη.
Σε όλη
την διάρκεια της ταινίας ο δρόμος του
Μπεν φαίνεται να διασταυρώνεται με την
ζωή του Χριστού. Έτσι ο Μπεν Τον ακολουθεί
στον δρόμο για την Σταύρωση και τώρα
είναι αυτός που δίνει νερό σε Εκείνον.
Γίνεται μάρτυρας καθώς ο Ιησούς ζητάει
από τον Πατέρα Του να συγχωρήσει τον
Άνθρωπο. Αυτό το γεγονός ενεργεί ως
καταλύτης για τον χαρακτήρα του Μπεν
και έτσι έρχεται στο τέλος η Λύτρωση.
Επιστρέφει σπίτι του και λέει : ‘Αισθάνθηκα
την φωνή Του να παίρνει το σπαθί από το
χέρι μου’.
20
χρόνια μετά έπεσα ξανά πάνω στην ίδια
ταινία. Είναι υπέροχο – και υποθέτω
επίσης και ένας τρόπος να κρίνουμε την
αξία πολλών μορφών τέχνης – το πώς η
ίδια ταινία, πίνακας ή ένα βιβλίο μπορούν
να αγγίξουν την καρδιά ή να προκαλέσουν
την σκέψη μας με διαφορετικό τρόπο
ανάλογα με την ηλικία, στιγμή ή κατάσταση.
Ο Ήστον ήταν ακόμα το ίδιο κούκλος στην
οθόνη. Αλλά το Σπαθί φαινόταν να μην
είναι πλέον η λύση – ή ο σκοπός – πια.
Αυτή
η ταινία είναι γεμάτη σημαντικούς
συμβολισμούς και πολλοί από αυτούς
είναι βαθύτατα αστρολογικοί. Θα μπορούσε
να είναι η ιστορία ενός Άρη, καθώς
εξερευνά την φύση των επιθυμιών και της
σωστής πράξης για αρκετές ωρίτσες!
Σταγόνες
Νερού
Το
νερό καλύπτει την μεγαλύτερη επιφάνεια
της Γης. Είναι επίσης γνωστό ότι ένα
μεγάλο μέρος της ύπαρξης μας βασίζεται
στο νερό. Στο νερό περνάμε 9 μήνες μέχρι
την γέννηση μας. Το Νερό είναι το στοιχείο
που αντιπροσωπεύει την φύση των επιθυμιών
μας. Όλα τα παραπάνω υποδηλώνουν ότι το
Νερό, άρα η Επιθυμία, παίζει έναν σημαντικό
ρόλο για την ύπαρξη μας. Πάνω σε αυτή
την ιδέα της επιθυμίας δημιουργήθηκε
ο μύθος για τα ζώδια του Νερού, σαν το
πάθος να ταυτίζεται με την επιθυμία ή
σαν αυτά τα ζώδια να είναι οι αποκλειστικοί
αντιπρόσωποι αυτών των θεμάτων. Όμως
αυτό δεν ισχύει.
Υπάρχουν
πολλά είδη επιθυμιών φυσικά, αλλά αυτές
που θα με απασχολήσουν σε αυτό το σημείο
είναι οι πιο βασικές, όπως θα μπορούσε
να είναι η επιθυμία μας να ζήσουμε
(εκφρασμένη από το ένστικτο της επιβίωσης).
Ωστόσο αυτή που αποτελεί το κύριο
ενδιαφέρον αυτού του άρθρου είναι η
επιθυμία να ‘φτάσουμε σε υψηλότερα
εδάφη’ – ειπωμένο με την ευρύτερη
έννοια. Η ίσως με την πιο συγκεκριμένη
έννοια ως της επιθυμίας της ψυχής μας
να φτάσει στον Ουρανό. Είναι άραγε δυνατό
να δαμάσουμε αυτό το δυναμικό που όλοι
μας φέρουμε, έστω και σε σπερματική
μορφή προκειμένου να φτάσουμε σε αυτά
τα εδάφη;
Ο Άρης
κυβερνά την Τριπλότητα του νερού, ημέρα
ή νύχτα, και αυτό το γεγονός καθρεπτίζει
το πόσο στενά συνδεδεμένος είναι. Το
ένα από τα ζώδια του νερού κυβερνάται
από τον Δία. Το άλλο είναι το ζώδιο στο
οποίο ο Δίας βρίσκεται σε έξαρση. Το
τρίτο κυβερνάται από τον Άρη. Η Επέκταση,
Πίστη και το Έλεος συναντούν την Δράση,
μέσα στην Επιθυμία. Ας κρατήσουμε αυτές
τις σκέψεις και συσχετισμούς στο μυαλό
καθώς εξερευνούμε την φύση της Επιθυμίας.
Οι
περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται
την Επιθυμία με ένα πολύ στενό τρόπο. Η
Επιθυμία είναι η Δίψα για κάτι. Για κάθε
άτομο αυτή θα είναι διαφορετική. Και,
όχι, οι άνθρωποι που ανήκουν στα ζώδια
του νερού δεν έχουν την αποκλειστικότητα
στην δίψα. Όλοι διψάμε και πάντα λαχταράμε
να ικανοποιήσουμε αυτή την ανάγκη.
Αυτή,
κατά την άποψη μου, ήταν ο λόγος που
γεννήθηκε η Θρησκεία. Και γι’ αυτό τον
λόγο ακόμα και αν δεν υπήρχε σίγουρα θα
την είχαμε εφεύρει, όπως λένε κάποιοι.
Ο Θεός – Ήλιος ήταν το πρώτο σύστημα
πίστης που εμφανίστηκε μαζί με την Θεά-
Σελήνη, την θηλυκή του νυχτερινή σύντροφο,
ενωμένοι μέσα στο Φώς. Πολλά άλλαξαν
από τότε, πολλές θρησκείες ανέτειλαν
και έδυσαν και νέες πήραν την θέση τους.
Αυτό που παρέμεινε ακλόνητο είναι η
παρόρμηση του Ανθρώπου να πιστεύει σε
κάτι, η ανάγκη του για Πίστη.
Ζούμε
πράγματι σε έναν υλιστικό κόσμο, αλλά
Πίστη υπάρχει, ακόμα και για όσους λένε
ότι δεν πιστεύουν σε τίποτα εκτός από
τα απτά πράγματα: κάποιοι τοποθετούν
την Πίστη τους στο φαγητό, άλλοι στο
ουίσκι. Άλλοι στον Άνθρωπο, άλλοι στην
Ειρήνη, στην αστρολογία, στην κομματική
τους παράταξη ή σύστημα, σε μια Ιδέα,
στην τεχνολογία, στην μουσική κτλ τα
οποία υποτίθεται ότι θα τους ελευθερώσουν
ή θα τους σώσουν (Ναι, χθες βράδυ ο dj
όντως μου έσωσε την ζωή όπως λέει και
το τραγούδι!).
Άρα η
Πίστη είναι μια παγκόσμια ανάγκη, άσχετα
με το πώς κάποιος καλεί το ‘αντικείμενο’
στο οποίο τοποθετεί την Πίστη του. Δεν
βλέπει χρώμα, όνομα, αιώνα ή κατάσταση.
Είναι πάντα εκεί. Αλλά γιατί υπάρχει;
Γιατί δόθηκε στον Άνθρωπο; Και τι σχέση
έχει το Νερό και η Δίψα με αυτήν; Η σύνδεση
βρίσκεται μέσα στην Επιθυμία του ανθρώπου
να φτάσει στα υψηλότερα εδάφη που
προορίζεται να φτάσει, ή για να το θέσω
πιο απλά στην επιθυμία να αξιοποιήσουμε
στο έπακρο αυτό που είμαστε . Επομένως
η επιθυμία είναι στενά συνδεδεμένη με
την Πίστη. Καθώς η επιθυμία εκδηλώνεται
προτού εμφανιστεί η πίστη, είναι ασφαλές
να πούμε ότι η Πίστη δεν είναι τίποτα
παραπάνω από την Επιθυμία διοχετευμένη
σε έναν συγκεκριμένο σκοπό.
Αρματοδρομίες:
Δαμάζοντας τα άλογα.
Ο Μπεν
Χουρ ήταν ένας καλός αρματοδρόμος όχι
μόνο διότι γνώριζε πώς να ελέγχει και
να συμπεριφερθεί στα άλογα του, αλλά
κυρίως διότι είχε την κοινή λογική να
αναθέσει στο κάθε ένα την θέση στην
οποία θα μπορούσε να αποδώσει τα μέγιστα.
Τοποθετεί τον Αντάρες, το πιο αργό, να
κρατάει την εσωτερική γραμμή: ο Αντάρες,
είναι ο σταθερός αστέρας γνωστός και
ως η ‘καρδιά του Σκορπιού’ και έχει
την φύση του Άρη και Δία. Ο Αλντεμπαράν
‘αυτός που ακολουθεί’ με φύση του Άρη,
είναι το άλλο. Μετά έρχεται ο Αλτέρ, ο
‘αετός’, με φύση Αρη/Δία και πάλι και
τέλος ο Ρίγκελ το ‘πόδι’ με την φύση
του Δία και Άρη.
Έχουμε
λοιπόν την Καρδιά ενός Σκορπιού, έναν
Ακόλουθο, έναν Αετό και ένα Πόδι. Θα
μπορούσαμε να κάνουμε πολλούς συσχετισμούς
– ένας από αυτούς θα μπορούσε να είναι
με τα στοιχεία, αλλά υπάρχει ένας άλλος
πιο προφανής που απαιτεί την προσοχή
μας: όλα μοιράζονται την φύση του Άρη.
Ο συσχετισμός των αλόγων με τις επιθυμίες
είναι νομίζω προφανής!
Ο Μπεν
δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να
χρησιμοποιήσει κάθε άλογο σύμφωνα με
την φύση του ώστε να προχωρήσει μπροστά.
Πιο σημαντικά τα κρατάει υπό τον έλεγχο
του. Αν ο Άρης είναι η έκφραση της
επιθυμίας τότε ο Μπεν Χουρ βρήκε έναν
τρόπο να τα ελέγξει και να τα κατευθύνει
σε έναν συγκεκριμένο σκοπό. Το πρόβλημα
ήταν ότι ο σκοπός του ήταν λανθασμένος.
Περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής
του προσπαθώντας να πάρει εκδίκηση ενώ
αυτό που χρειαζόταν ήταν να μάθει να
συγχωρεί.
Αυτό
συμβαίνει όταν οι επιθυμίες χάνουν τον
δρόμο τους. Ευτυχώς για τον Μπεν, το
σενάριο του χάρισε την λύτρωση στο
τέλος. Στην αληθινή ζωή πρέπει να βρούμε
την λύτρωση, έλεος και συγχώρεση –ανάμεσα
σε άλλα πράγματα- μόνοι μας. Αναμοχλεύοντας
την ψυχή μας και συνεχώς δουλεύοντας
πάνω στην φύση των επιθυμιών μας. Συνήθως
είναι μία μοναχική δουλειά. Οι άνθρωποι
που γνωρίζουμε στον δρόμο απλά εξυπηρετούν
την πλοκή της ζωής μας. Αλλά να είστε
σίγουροι ότι το μόνο ζητούμενο θα είναι
πάντα να μάθουμε να ελέγχουμε και να
κατευθύνουμε αυτή την Επιθυμία προς
τον σωστό σκοπό, στον προσωπικό μας
αγώνα αρματοδρομιών. Το τι είναι σωστό
για το κάθε άτομο μπορεί να διαφέρει,
καθώς ο κάθε άνθρωπος έχει έρθει σε
αυτόν τον κόσμο με μια διαφορετική
ιστορία για να ζήσει και να διηγηθεί.
Αλλά τελικά μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε
ότι δεν διψούσαμε για περισσότερα
αυτοκίνητα, σχέσεις, ποτά, ή τεχνολογία.
Δεν θα βρούμε την ικανοποίηση μέσα στον
θυμό, φθόνο ή εκδίκηση.
Όλα
αυτά μόνο μας θυμίζουν πόσο διψασμένοι
είμαστε ή εντείνουν αυτό το αίσθημα.
Είναι σαν να ζητάμε απελπισμένα ένα
ποτήρι νερό, αλλά να έχουμε αλάτι ή ξύδι
αντί αυτού. Αυτό λοιπόν συμβαίνει όταν
οι Επιθυμίες χάνουν τον δρόμο τους ή
μας κυριεύουν. Σαν ένα ακυβέρνητο άρμα
θα περιπλανιόμαστε στο πουθενά και θα
βιώνουμε μία ζωή χωρίς σκοπό, βασανισμένοι
από ατελείωτη δίψα. Το να δαμάσουμε τα
άλογα δεν είναι τόσο περίπλοκο όσο
νομίζει κανείς. Όμως απαιτεί ελεγχόμενη
δράση και δουλειά. Και ίσως πιο σημαντικά,
όπως μας διδάσκει η ιστορία του Μπεν,
δεν μπορεί να υπάρξει σωστή δράση αν
αυτή η δράση δεν συνδυάζεται με το Έλεος.
Με τον ίδιο τρόπο, ο δρόμος μας για αυτά
τα υψηλότερα εδάφη που η ψυχή μας
προορίζεται να επιθυμεί, πρέπει να
στρωθεί με Πίστη.
Στην
κουζίνα της Ψυχής
Νερό
δόθηκε σε όλους και αυτό νομίζω έχει
συζητηθεί διεξοδικά, όμως όπως και στον
Μπεν, μας δόθηκαν και άλλα τρία άλογα
να χρησιμοποιήσουμε, τα οποία
αντιπροσωπεύουν σε αυτό το σημείο την
Γη, Φωτιά και Αέρα. Κάθε στοιχείο έχει
τον δικό του σκοπό στην ύπαρξη μας. Θα
ήταν ανακριβές και ίσως άδικο να
υποθέτουμε ότι αυτά δεν έχουν την δική
τους προσωπική οπτική και ενδιαφέροντα.
Φυσικά και έχουν και αυτά θα εμφανίζονται
κάθε φορά που τους δίνεται η δυνατότητα.
Τα καλά νέα είναι ότι δημιουργήθηκαν
σε Αρμονία. Αυτό υποδηλώνει την πιθανότητα
συνεργασίας. Αυτό που χρειαζόμαστε
είναι να βρούμε την ισορροπία, ή για να
το θέσω πιο απλά, να βρούμε την συνταγή.
Δυστυχώς
– ή ευτυχώς, φαντάζομαι ότι είναι θέμα
οπτικής – η συνταγή του ενός είναι λάθος
για τον άλλο. Ο ένας μπορεί να χρειάζεται
περισσότερο αλάτι, άλλος μία ιδέα
βαλσάμικο ή λίγο ξύσμα λεμονιού. Κάποιος
άλλος μπορεί να χρειάζεται μία πιπεριά
τσίλι για να ζωντανέψει λιγάκι και ένας
άλλος ίσως μερικές κουταλιές μέλι. Η
Πίστη είναι το δώρο του νερού. Η Διατήρηση
το δώρο του στοιχείου της γης. Η Λογική
το δώρο του στοιχείου του αέρα και τέλος
η Δράση και Δημιουργία το δώρο της
φωτιάς. Αναμείξτε τα σε σωστές δόσεις
στην κουζίνα της ψυχής σας και θα φτάσετε
στον προορισμό σας.
Η Φωτιά
ιδωμένη ως Δράση, μπορεί να θεωρηθεί ως
ο πιο ορατός αντίκτυπος που έχουμε πάνω
στον κόσμο, και υπό αυτό το πρίσμα είναι
εύκολο να κατανοήσουμε γιατί δεν θα
έπρεπε να αφεθεί να δρα χωρίς την
καθοδήγηση και συμμετοχή των άλλων
στοιχείων. Η Επιθυμία, ειδικά όταν την
βλέπουμε σαν Πίστη, δεν μπορεί να είναι
τυφλή ή παθητική όπως μπορεί να είναι
το Νερό. Η Διατήρηση δεν μπορεί να είναι
αυτοσκοπός. Και η Λογική δεν μπορεί να
είναι η απόλυτη αλήθεια. Εξαρτάται από
εμάς να κρατήσουμε γερά τα χαλινάρια
και να κατευθύνουμε το άρμα μας σε αυτά
τα υψηλότερα εδάφη που λαχταράμε. Μόνο
τότε θα ικανοποιηθεί η Δίψα μας.
Και
η γη εξακολουθεί να γυρίζει
Αυτό
το άρθρο γράφτηκε περίπου ένα χρόνο
πριν. Από τότε ο πλανήτης μας πήρε μερικές
στροφές, φωτιές έσβησαν – και μερικές
νέες άναψαν – νερό κύλησε αμετάκλητα,
η γη ανακινήθηκε και παιχνιδιάρικοι
άνεμοι μας παρέσυραν μακριά. Ρίχνοντας
μια ματιά γύρω ωστόσο, συνειδητοποιώ
ότι δεν είναι το σκηνικό που άλλαξε,
αλλά ο τρόπος με τον οποίο το βλέπουμε.
Ίσως να είναι η συνειδητοποίηση ότι
πολλά μαγειρεύονται για εμάς, χωρίς να
έχουμε γνώση αυτών, συμμετοχή ή συμφωνία.
Ή ότι συχνά η διαφορά ανάμεσα στην σωστή
δράση και στην λανθασμένη μπορεί να
είναι αρκετά θολή - ακόμα και για όσους
θυμούνται να φοράνε τα γυαλιά τους.
Ίσως η φυσική αδυναμία να δεχτούμε όλα
αυτά τα παράλογα πράγματα που συμβαίνουν
γύρω μας. Η μήπως τελικά είναι η κατανόηση
ότι στην πραγματικότητα ήμασταν μέσα
στο τσουκάλι
εξαρχής;
Φοβάμαι
πως θα πρέπει να το απαντήσετε μόνοι
σας αυτό, αγαπητοί αναγνώστες. Ωστόσο,
καθώς η αστρολογία είναι κατά έναν
τρόπο, μία ομολογία Πίστεως – εξάλλου
η δημιουργία της βασίστηκε στην πεποίθηση
της ύπαρξης νοημοσύνης στο σύμπαν και
επομένως στην ύπαρξη κάποιου Θεού
(άσχετα με το πως ονομάζεται ή προσεγγίζεται
αυτός σε κάθε πολιτισμό ή θρησκεία) –
μπορώ μόνο να πω αυτό: Σε αυτούς τους
πονηρούς καιρούς στους οποίους ζούμε,
είναι πιο ουσιώδες από ποτέ να διατηρήσουμε
την πίστη μας στον ‘Μάγειρα’, γιατί
Εκείνος καθορίζει τι θα βγει από το
‘τσουκάλι’. Και αυτό είναι ίσως το πιο
βαθιά αστρολογικό πράγμα που θα μπορέσω
να γράψω ποτέ σε αυτό το blog!
Καλή Ανάσταση σε όλους!
Υστερόγραφο
: Mε
μεγάλη μου χαρά, είδα ότι ξεπεράσαμε
τις 10.οοο αναγνώσεις! Τις θερμότερες
ευχαριστίες μου σε όλους σας!
